Jacek Soplica jest głównym bohaterem epopei narodowej Adama Mickiewicza zatytułowanej „Pan Tadeusz” i wydanej po raz pierwszy w roku 1834. Jest to postać dynamiczna, przeszła bowiem przemianę i z nieszczęśliwego kochanka zmieniła się w bojownika o wolność zniewolonej ojczyzny. Dzieje Jacka Soplicy stanowią wyjątkowo dramatyczną opowieść, bohater popełnił bowiem w swoim życiu wiele błędów.
Każdy jest kowalem własnego losu – tak brzmi to popularne powiedzenie. Można je rozumieć w taki sposób, że człowiek jest w pełni odpowiedzialny za to jak wygląda jego życie, a co za tym idzie także za to, jaką jest osobą.
Nie ma człowieka, któremu nie zdarzyłoby się popełnić w życiu błędów. Czasami są one błahe, mało znaczące, ale bywa też tak, że potrafią one definitywnie zmienić kształt życia danej osoby. Ludzie często próbują naprawiać swoje błędy i niwelować ich skutki, pojawia się jednak pytanie, czy każdy z nich da się naprawić i odwrócić jego konsekwencje?
Gdzie jest zbrodnia, tam musi być też i kara, a jej kolejnym następstwem jest pokuta i zadośćuczynienie. Problem przebaczenia grzechów jest obecny w filozofii i w rozmaitych systemach religijnych od dawna.
Zgoda buduje, a niezgoda rujnuje – jest to znane hasło, o słuszności którego przekonał się zapewne każdy, kto uczestniczył w jakimś konflikcie. Podkreśla ono wartość porozumienia jako siły twórczej, dzięki której możliwe jest osiągnięcie spokoju i stabilizacji w życiu.
Filozof Leibniz stwierdził kiedyś, że człowiek żyje w najlepszym z możliwych światów. Dzieje się tak ponieważ, gdyby Bóg wiedział, że możliwe są lepsze rozwiązania, to z pewnością by z nich korzystał. Leibniz zajmował się w filozofii zagadnieniem teodycei, czyli próbą pogodzenia istnienia dobrego i miłosiernego Boga ze złem pojawiającym się na świecie.
Taniec najczęściej kojarzony jest z aktywnością fizyczną, rozrywką i radością, z muzyką i zabawą, której oddają się tańczący ludzie. Ma on jednak także głębsze znaczenie i w różnych kulturach odbierany jest inaczej. Taniec może wiązać się z tradycją i patriotyzmem, może być także symbolem władzy, znane są także tańce obrzędowe, powiązane z religią.
Los narodu żydowskiego jest losem trudnym, co zostało także uchwycone w literaturze. Historia Żydów jest także nierozłącznie spleciona z Polską, dlatego też motyw tego narodu często pojawia się w dziełach polskich autorów, zajmuje w nich wiele miejsca, a bohaterowie żydowskiego pochodzenia mają tam swoją liczną reprezentację.
Jedną z najtrudniejszych rzeczy w życiu człowieka może być przebaczenie innym krzywd, które się od nich doznało. Przebaczenie wymaga silnej woli i charakteru, a czasami w życiu pojawiają się takie wydarzenia, których nie da się wybaczyć i zapomnieć. Przebaczenie stało się jednym z ważniejszych motywów literackich, obecnych w dziełach już od czasów starożytnych.
Akcja wielu znanych dzieł literackich toczy się w różnych miejscach – miastach, zamkach, urzędach, a jednym z najczęściej wykorzystywanych motywów jest wieś. Tereny wiejskie są szczególnie mocno obecne w literaturze polskiej. Pisarze często obrazowali wieś na różne sposoby – czasami jako miejsce dostatnie, sielskie i szczęśliwe, czasami jednak opisywane było jako symbol biedy, nieszczęścia i ciągłej walki o przetrwanie. Wieś obecna jest jako motyw w literaturze już od czasów starożytnych, dzięki czemu prześledzić można, jak zmieniał się jej obraz i postrzeganie przez społeczeństwo.
Człowiek nieustannie snuje marzenia o miejscu pełnym szczęścia, spokoju i dostatku, w którym wszyscy czuliby się dobrze i nie sięgały tam żadne zagrożenie. Zrodziło to w literaturze motyw arkadii – ziemskiego raju, krainy szczęśliwości, która została przez ludzkość utracona.
Tradycja to coś, czym szczyci się chyba każdy kraj na świecie. Można w niej znaleźć obyczaje, reguły, zasady czy wspomnienia związane z historią danego obszaru, kultywowane od lat i przekazywane kolejnym pokoleniom. Wiele osób widzi w tradycji i w jej kontynuowaniu wartość samą w sobie i pielęgnuje dawne zwyczaje, które powstały często przed wiekami.